پوتین چه ارمغانی را با خود به ایران می آورد؟

یکی از ویژگی­‌های بارز رابطه بازیگران در صحنه سیاست بین‌­الملل، نسبی بودن روابط است این ویژگی ماهوی، پایه تنظیم اهداف و منافع هر کشور در تعیین رابطه دوستانه، خصمانه و یا بی­طرفانه با سایر کشورها به شمار می­‌رود.

در این راستا روابط ایران و روسیه به عنوان دو کشور در صحنه سیاست بین‌­الملل نیز از این قاعده ماهوی مستنثنی نبوده به گونه‌ای که روابط دو کشور در طی چند سده اخیر را نیز باید در همین قاعده جستجو کرد که در مقاطع مختلف تاریخی، موجب نزدیکی و یا دوری دو طرف از یکدیگر شده است.

کمتر از 1 ماه پیش بود که "بیژن زنگنه" وزیر نفت کشورمان از سفر سران کشورهای بزرگ تولید و صادرکننده بزرگ گاز جهان به تهران خبر داد و گفت: "سومین اجلاس سران کشورهای صادرکننده گاز آذر ماه در تهران برگزار می‌شود".

زنگنه با مهم ارزیابی کردن حضور وزیران مجمع کشورهای صادرکننده گاز پس از دو سال در تهران، تاکید کرد: این نشست در بالاترین سطح و با حضور رؤسای جمهوری کشورهای عضو این مجمع در تهران برگزار می‌شود، بنابراین با برگزاری سومین اجلاس سران مجمع کشورهای صادرکننده گاز جهان روسای کشورهایی همچون "ولادیمیر پوتین" رئیس جمهور روسیه، نیکلاس مادورو رئیس جمهور ونزولا، شیخ خلیفه بن زاید رئیس امارات متحده عربی، فواد معصوم رئیس جمهور عراق، عبدالعزیز بوتفلیقه رئیس جمهور الجزایر، شیخ تمیم بن حمد آل ثانی امیر قطر، سلطان قابوس پادشاه عمان و سران و مقامات بلند پایه سایر کشورهای گازخیز جهان مسافر تهران خواهند شد.

بر این اساس حضور ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه پس از هشت سال در ایران از این جهت حائز اهمیت است که مسکو در زمان سکانداری پوتین به جمع هفت قدرت برتر اقتصادی ملحق شد و بر این اساس یکی از ابرقدرتان صنعت انرژی شد به گونه‌ای که در گزارش بانک جهانی تولید ناخالص داخلی روسیه بر اساس برابری قدرت خرید، در سال 2012 ، به 4.3 تریلیون دلار رسید تا این کشور در ردیف پنجمین اقتصاد برتر جهان باشد، روسیه با بهره برداری از ظرفیت های خود که بیشتر متاثر از روابط پرسابقه و البته استعماری، سیاسی و اقتصادی با ایران بوده همواره نقش پررنگی در صادرات به ایران داشته است.

روس‌ها با صدور فناوری‌های برتر به ایران درحال نقش آفرینی بیشتری در این زمینه هستند که با توجه به ظرفیت‌های اقتصادی دو کشور زمینه برای گسترش هر چه بیشتر مبادلات فراهم است، با نگاه یکسویه روسیه به ایران در روابط سیاسی و اقتصادی می‌توان با استفاده از شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی منافع ایران را در عرصه های اقتصادی تامین کرد، بنابراین ایده تشکیل سازمان‌های کشورهای صادرکننده گاز از سوی ایران می‌تواند منافع روسیه را در عرصه صادرات گاز تامین کند و همچنین کشورمان از این محل می‌تواند زمینه را برای حضور موثرتر در بازارهای جهانی گاز فراهم سازد.

در واقع اقتصاد روسیه به دلیل تنوع تولید و مصرف کالاها دارای ظرفیت مناسبی برای رشد اقتصادی ایران از طریق گسترش روابط با ایران است، ضمن اینکه در دوران زمامداری پوتین افزایش درآمدهای نفتی و اصلاحات ساختاری موجب توسعه اقتصادی روسیه شد که این مساله نیز فرصتی برای کشورمان به وجود می‌آورد، در کنار فعالیت و ارتباطات ضروری فرهنگی و ایجاد ارتباطات رسانه‌ای فرهنگی با روسیه تشویق همکاری‌های بخش خصوصی در کشور از طریق سیاست‌های دولتی به خصوصی برای ایران به دلیل بازار مناسب برای صادرات کالا و جذب تکنولوژی فرصت مناسبی است.

بنابراین عواملی چون ثروت‌های طبیعی عظیم موجود در دو کشور به ویژه نفت و گاز، نیروی انسانی، توانایی‌های نظامی، تاثیرات منطقه‌ای و بسیاری عوامل دیگر باعث شده تا روابط مسکو – تهران اهمیت ویژه‌ای به خود بگیرد، از نگاه روسیه ایران تاثیر به سزایی در تحولات جهان اسلام دارد و همکاری با این کشور می‌تواند موازنه لازم برای روسیه در محیط پیرامونی آن که توسط کشورهای اسلامی احاطه شده، به وجود آورد، علاوه بر آن دستاوردهای کلان مالی که روسیه از همکاری‌های اقتصادی‌اش با ایران به دست آورده چیزی نیست که مسکو بتواند به راحتی از کنار آن بگذرد یا نادیده بگیرد، مهم‌ترین این همکاری‌ها، پرونده مشترک هسته‌ای است که مهم‌ترین پروژه اقتصادی و تجاری مشترک دو کشور محسوب می‌شود.

از منظر ژئوپلتیک تحولات پرشتاب و پیچیده خاورمیانه بویژه سوریه، از جمله نقاط عطف تاریخی در روابط تهران-مسکو به شمار می‌­رود که علی‌‌رغم وجود برخی اختلافات میان دو کشور، موجب شده نقاط اشتراک قابل توجهی در روابط ایران و روسیه شکل بگیرد، ایران و روسیه از نظر حضور سخت افزاری و نظامی غرب در اطراف خود از شرایط مشابهی برخوردار هستند، حضور نظامی آمریکا در اطراف ایران از افغانستان و عراق گرفته تا آسیای میانه، قفقاز، حاشیه جنوبی خلیج فارس و تلاش‌های ایالات متحده برای مهار قدرت روزافزون جمهوری اسلامی از جمله مسائلی است که باعث نزدیکی نگاه تهران و مسکو به مسائل منطقه شده و درک متقابلی را میان دو کشور ایجاد کرده است.

در واقع صحنه تحولات سوریه، زمینه مساعدی را برای برجستگی عینی نقاط اشتراک ایران و روسیه در قبال تحولات بین­‌المللی و منطقه خاورمیانه فراهم ساخته است، هر دو کشور به دلایل مختلف تاریخی، ژئوپلیتیکی و حفظ منافع و امنیت ملی خود با گسترش حوزه نفوذ سیاسی، اقتصادی و نظامی جهان غرب در مناطق پیرامون خود مخالف هستند.

از این­رو است که تهران و مسکو طی سال­‌های اخیر، مواضع انتقادی مشابهی را در قبال اتخاذ رویکردهای یک جانبه در مناسبات بین‌­الملل از سوی ایالات متحده، گسترش ناتو به شرق، طرح استقرار سپر دفاع موشکی در جمهوری چک و لهستان و سپس در ترکیه، وقوع انقلاب­‌های رنگی در مناطق پیرامونی روسیه، فعالیت نهادهای فرهنگی و سیاسی غرب­گرا و گسترش دامنه فعالیت­های اقتصادی غرب بویژه در حوزه انرژی داشته‌­اند.

از این زاویه، نگرش هر دو کشور به تحولات کنونی سوریه را باید در نگرانی مشترک از گسترش دامنه نفوذ جهان غرب در منطقه استراتژیک خاورمیانه دانست، روس­‌ها به خوبی بر این نکته واقفند که در صورت سرنگون شدن نظام سیاسی کنونی سوریه کل منطقه زیر سلطه غرب بویژه آمریکا قرار می‌­گیرد و این برای روسی‌ه­ای که در حال احیاء شدن است یک زیان بزرگ تلقی می‌­شود.

ایران نیز سوریه را نقطه مهم و استراتژیک در محور مقاومت علیه اسرائیل و جهان غرب در منطقه می­‌بیند، از این­ رو سقوط دولت کنونی و روی کار آمدن یک دولت غرب­گرا به هیچ عنوان در راستای منافع استراتژیک ایران و روسیه قرار ندارد. اهمیت این مساله تا بدان جاست که روسیه بر خلاف تحولات کشورهای دیگر خاورمیانه بویژه لیبی، با تمام قدرت وارد صحنه تحولات سوریه شده است.

در حوزه سیاسی، سرسختانه در مقابل درخواست محور غربی- عربی- ترکی برای تغییر رژیم در سوریه ایستادگی نمود و با قاطعیت، قطعنامه شورای امنیت در خصوص تحولات سوریه را وتو کرد و در شرایطی که کشورهای اروپایی و آمریکا به همراه کشورهای عربی خلیج فارس، سفرایشان را از دمشق فراخواندند و سفارت­هایشان را در سوریه تعطیل کردند، روس­ها سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه و میخائیل فرادکوف، رئیس سرویس‌­های اطلاعات خارجی روسیه را برای دیدار با بشار اسد، به سوریه فرستادند.

در این راستا می‌توان به همکاری‌های نظامی ایران و روسیه اشاره کرد، چرا که ایران مهم‌ترین سلاح‌های خود را از روسیه تامین کرده است، از جمله موشک‌های اس – 300 که توانایی مهار حملات جنگنده‌ها و موشک‌های بالاستیک را دارد.

روس‌ها در حوزه نظامی با اعزام ناو هواپیمابر کوزنیتسف-حامل هواپیماهای پیشرفته سوخو 33، میگ 29­، هلی کوپترهای جنگی کا آ 27­، سامانه‌­های موشکی و زیر دریایی – به سواحل سوریه و نیز تحویل سامانه موشک‌های بالستیک یاخونت در قالب سامانه دفاعی ساحلی «باستیون» به دمشق نشان داد که بر خلاف تحولات لیبی، در صحنه تحولات سوریه بسیار جدی است.

در این راستا بد نیست به این مسئله نیز توجه داشته باشیم که یک نگرانی مشترک برای ایران و روسیه ایجاد شده و امروز متاسفانه نمود بیشتری پیدا کرده است و آن نگرانی از به قدرت رسیدن افراط­گرایان اسلامی وابسته به جریان­‌های سلفی و وهابی در سوریه است.

متاسفانه بخش مهمی از جریانات مخالف دولت سوریه را این جریانات تشکیل می­‌دهد که به شدت از سوی کشورهای عربی بویژه از سوی عربستان سعودی پشتیبانی می­‌شوند، روسیه طعم تلخ رویکردهای سلفی و وهابی را در قفقاز شمالی بویژه چچن، اینگوش و داغستان چشیده است و ایران نیز از جهت گیری­های ضد ایرانی و ضد شیعی این جریانات به خوبی آگاه است، از این رو، علاوه بر نگرانی نسبت به حاکمیت رویکردهای غرب­گرایانه، ایران و روسیه از قدرت یابی جریانات سلفی و وهابی نیز در سوریه شدیداً احساس خطر می­‌کنند که این امر نیز بر نزدیکی هر چه بیشتر مواضع دو کشور بسیار تاثیرگذار بوده است.

حال با توجه به اینکه در همکاری‌های ایران و روسیه ابعاد بسیاری دخالت دارند و علاوه بر وضعیت ژئوسیاسی عوامل دیگری از جمله ثروت‌های طبیعی عظیم موجود در دو کشور به ویژه نفت و گاز، نیروی انسانی، توانایی‌های نظامی، تاثیر مستقیم دارند و باعث شده تا روابط مسکو – تهران اهمیت ویژه‌ای به خود بگیرد باید منتظر ماند و دید با حضور پوتین در تهران منافع روسیه در عرصه صادرات گاز تامین می‌شود و آیا ایران می‌تواند زمینه را برای حضور موثرتر در بازارهای جهانی گاز فراهم سازد.

تانک تی 90 غول بی رحم رو س ها

رسانه‌های غربی گزارش دادند این تانک جزو سلاح های پیشرفته ای قرار می‌گیرد که جمهوری اسلامی ایران مایل است پس از لغو تحریم ها از روسیه خریداری کند.

تی-۹۰ جدیدترین تانک ارتش روسیه است که تولید آن از سال ۱۹۹۵ آغاز شد. این تانک با پیشرفت تانک تی-۷۲ ساخته شده و ابتدا تی-۷۲بی‌یو نام داشت اما به دلیل شکست سنگین تی-۷۲های عراقی در جنگ خلیج فارس که اعتبار این تانک را به شدت مخدوش کرده بود نام آن به تی-۹۰ تغییر یافت.

طراحی این تانک زمانی آغاز شد که ارتش روسیه در سال ۱۹۹۱ اعلام کرد سیاست تولید همزمان دو یا چند تانک را کنار خواهد گذاشت و در نتیجه تولید فقط یکی از تانک‌های تی-۷۲بی یا تی-۸۰یو ادامه خواهد یافت. اما به جهت اینکه کارخانه‌های اصلی تولید این دو تانک متفاوت بوده و هر کدام نقش مهمی در اقتصاد شهر خود داشتند سفارش کوچکی از هر دو نوع تانک را به این دو کارخانه داده شد. اورال‌ واگن‌ زواد کارخانه تولید تی-۷۲ به امید انتخاب این تانک از سوی ارتش روسیه نسبت به تانک پیشرفته‌تر و تواناتر تی-۸۰ تصمیم گرفت سیستم کنترل آتش تی-۸۰ و زره واکنشی انفجاری کنتاکت-۵ تی-۸۰ را به روی تی-۷۲ نصب کرده و اصلاحات دیگری را به منظور افزایش قابلیت‌های رزمی آن انجام دهد. ارتش روسیه این مدل بهینه‌شده تی-۷۲ را که نام آن هم به تی-۹۰ تغییر پیدا کرده بود در سال ۱۹۹۶ به عنوان تانک جدید خود انتخاب کرد.

ارتش روسیه هم‌اکنون در حال طراحی تانک جدیدی معروف به پلتفورم تی-۹۹ یا آرماتا است و به همین جهت میزان تولید تی-۹۰ به شدت کاهش یافته است.

ویژگی‌های T90

مدل اولیه تی-۹۰ از یک موتور دیزلی ۱۲ سیلندر با قدرت ۸۴۰ اسب بخار استفاده می‌کرد. در مدل تی-۹۰آ موتور پرقدرت‌تر وی-۹۲ با توان ۱۰۰۰ اسب بخار و جدیدترین مدل که تی-۹۰ام نام دارد و هنوز تولید نشده از موتور وی-۹۶ با قدرت ۱۲۵۰ اسب بخار استفاده می‌کند. این موتور چندگانه‌سوز است و علاوه بر گازوئیل می‌تواند از نفت سفید و بنزین هم استفاده کند. نسبت قدرت به وزن در مدل اولیه تی-۹۰ حدود ۱۸.۰۶ اسب بخار به تن است که به طرز قابل توجهی ضعیف‌تر از تی-۸۰ است.

وزن تی-۹۰ حدود ۴۶.۵ تن است. حداکثر سرعت آن در جاده به ۶۰ تا ۶۵ و در خارج از جاده به ۴۵ کیلومتر در ساعت می‌رسد و برد عملیاتی آن با سوخت کامل ۵۵۰ تا ۷۰۰ کیلومتر است. تی-۹۰ با استفاده از هواکش (اسنورکل) امکان حرکت در عمق پنج متری آب را دارد و زمان آماده سازی آن برای این کار حدود ۲۰ دقیقه است.

زره و قدرت حفاظتی T90

قدرت حفاظتی این تانک از زره ترکیبی فولادی و کامپوزیتی، یک زره واکنشی انفجاری، گیرنده‌های هشدار لیزری و سیستم اخلال مادون قرمز در موشک‌های ضدتانک تامین می‌شود. زره مدل تی-۹۰اس در قسمت جلو بدنه معادل ۹۹۰ تا ۱۰۷۰ میلی‌متر فولاد ورقه‌ای در مقابل گلوله‌های انرژی شیمیایی (انفجاری) و ۶۷۰ تا ۷۱۰ میلی‌متر در مقابل گلوله‌های انرژی جنبشی (فلزی) قدرت مقاومت دارد. قدرت مقاومت قسمت‌های مختلف برجک تانک معادل ۵۸۰ - ۱۰۵۰ و ۱۳۴۰ میلی‌متر فولاد ورقه‌ای در مقابل گلوله‌های انرژی شیمیایی (انفجاری) و ۴۲۰ - ۷۵۰ و ۹۲۰ میلی‌متر در مقابل گلوله‌های انرژی جنبشی (فلزی) است. قسمت زیرین جلوی بدنه تانک هم معادل ۳۸۰ میلی‌متر فولاد ورقه‌ای در مقابل گلوله‌های انفجاری و ۲۴۰ میلی متر در مقابل گلوله‌های انرژی جنبشی مقاومت دارد.

در سال ۱۹۹۹ در جنگ چچن یک دستگاه تی-۹۰آ مورد اصابت هفت راکت آرپی‌جی قرار گرفت اما با این وجود به فعالیت خود ادامه داد و از صحنه نبرد خارج نشد. مقامات دفاعی روسیه نتیجه گرفتند که این تانک بهترین تانک روسی از نظر قدرت حفاظتی است به خصوص در صورتی که سیستم‌های حفاظتی اشتورا و آرنا در آن استفاده شده باشد.

سلاح و قدرت آتش

سلاح اصلی این تانک یک قبضه توپ بدون خان ۱۲۵ میلی‌متری است که در دهه ۱۹۶۰ برای تانک تی-۶۴ طراحی شده و از آن زمان تاکنون تمام تانک‌های تی-۶۴، تی-۷۲، تی-۸۰ و تی-۹۰ و همچنین برخی از تانک‌های کشورهای دیگر نیز از آن استفاده می‌کنند. امکان شلیک موشک ضدتانک هدایت‌شونده آتی-۱۱ اسنیپر (۹ام۱۱۹) هم از همین توپ وجود دارد که برد آن ۱۰۰ متر تا ۶ کیلومتر و قدرت نفوذ آن در زره معادل ۹۵۰ میلی‌متر فولاد ورقه‌ای است و امکان استفاده از آن علیه بالگرد هم وجود دارد. البته با توجه به قیمت بسیار بالای این موشک فقط واحدهای ویژه آن را در خشاب تانک خود حمل می‌کنند. مسلسل ۷.۶۲ میلی‌متری پی‌کا به عنوان سلاح هم‌محور توپ اصلی نصب شده‌است و یک مسلسل ۱۲.۷ م‌م ان‌اس‌وی‌تی با ۳۰۰ فشنگ و برد مفید ۲ کیلومتر هم روی برجک برای دفاع هوایی از تانک نصب شده است.

تی-۹۰ مثل سایر تانک‌های روسی از مدل تی-۶۴ به بعد، از گلوله‌گذار اتوماتیک استفاده می‌کند و خدمه آن سه نفر (راننده، فرمانده و توپچی) است. گلوله‌گذار اتوماتیک این تانک ۲۲ گلوله را در حالت آماده آتش دارد و گلوله‌گذاری آن ۵ تا ۸ ثانیه طول می‌کشد.

انتقادات وارد شده به T90

تانک تی-۹۰ علیرغم وزن کم و جثه کوچکتر نسبت به تانکهای حجیم و سنگین غربی، دارای قدرت تحرک کمتری نسبت به آنها می‌باشد. به صورتی که روسها همیشه سعی کردند با مانورهای پرش از موانع این ضعف بزرگ تی-۹۰ را پوشش دهند. موتور اولیه این تانک یک موتور با قدرت ۸۴۰ اسب بخار بود که در مدلهای بهینه شده تی-۷۲ نیز نصب شده بود. نصب این موتور ضعیف بر روی تی-۹۰ سبب شده بود که قدرت تحرک آن به میزان زیادی کاسته شود. به همین دلیل روسها موتور جدیدی با قدرت ۱۰۰۰ اسب بخار تولید کردند که با نصب این موتور قدرت تحرک تی-۹۰ تا حدودی بهبود یافت. اما هنوز هم نسبت به رقبای غربی خود ضعیف‌تر می‌باشد. جدیدترین مدل تی-۹۰ که با نام تی-۹۰ اماس تاجیل شناخته می‌شود، به یک موتور جدید با قدرت ۱۱۳۰ اسب بخار مجهز می‌باشد. البته هیچ یک از مدلهای عملیاتی تی-۹۰ به این موتور مجهز نمی‌باشند؛ و تی-۹۰ همچنان از نظر قدرت تحرک ضعیف‌تر از رقبای غربی خود می‌باشد.

از نظر قدرت آتش و دقت نیز این تانک به پای تانکهای غربی نمی‌رسد. در حالیکه تانکهایی مثل آبرامز به راحتی می‌توانند تا مسافت ۴۰۰۰ متری با دقت بالا درگیر شوند و حتی مدلهای جدیدتر آبرامز و تانکهایی مثل لئوپارد ۲ آ۶ و ۷ که از توپ ال-۵۵ (طول لوله ۵۵ برابر کالیبر) استفاده می‌کنند، می‌توانند به راحتی تا مسافت ۵۰۰۰ متری با دقت بالا با اهداف خود درگیر شوند، تی-۹۰ در نهایت قادر است تا مسافت ۳۰۰۰ متری با تانکهای دشمن درگیر شود. برای درگیر شدن در مسافتهای بیشتر از این میزان، تی-۹۰ متکی به موشکهای ضدتانک خود است و با گلوله‌های متعارف خود قادر به درگیری در مسافتهای بیش از ۳۰۰۰ متر نیست. با استفاده از موشکهایی مثل اسنایپر و اینوار نیز تی-۹۰ نمی‌تواند مسافت بیش از ۴۰۰۰ متر درگیر شود. البته استفاده از موشک ضدتانک در تی-۹۰ به دلیل وجود ضریب خطا و شرایط میدانی، شانس کمتری نسبت به گلوله‌های متعارف تانک دارند.

تی-۹۰ فاقد مهمات قدرتمند ضد تانک است که به این ترتیب تی-۹۰ در نقش ضد تانک بسیار ضعیف عمل خواهد کرد. قویترین گلوله‌هایی که تی-۹۰ قادر به شلیک از توپ خود می‌باشد، دارای قدرت نفوذی معادل ۶۰۰ میلیمتر می‌باشد. در حالیکه اکثر تانک‌های غربی دارای زرهی با مقاومت بیش از ۹۸۰ میلیمتر در جلو می‌باشند. به این ترتیب تی-۹۰ قادر به ضربه زدن به هیچیک از تانکهای غربی نیست.

از نظر حفاظتی، هرچند اندازهٔ کوچک و ارتفاع کم این تانک باعث می‌شود تا هدف گرفتن آن دشوار باشد اما یک ایراد مهم آن این است که مهمات برای استفاده فشنگ‌گذار اتوماتیک توپ اصلی که به روش معروف به چرخ و فلکی فشنگ‌ها را بارگذاری می‌کند، در قسمت جنگی اصلی قرار دارند. به این ترتیب در صورت عبور گلوله مهاجم از زره تانک تمام مهمات منفجر شده و موجب مرگ تمام سرنشینان و انهدام تانک می‌شود. این مسئله ایراد مشترک تمام تانکهای شوروی، روسی، اوکراینی و چینی است در حالیکه تانکهای غربی مهمات را در قسمت مجزایی از برجک قرار می‌دهند که با صفحات مقاوم در مقابل موج انفجار محافظت می‌شود.

اطلاعیه های اخیر در خصوص تحویل سامانه ضد موشکی اس 300 روسیه به ایران لرزه بر تن دولت های غربی و رژیم صهیونیستی انداخته است. روسیه قرار است بر اساس قرارداد سال 2007 این کشور با ایران، 5 سامانه از این موشک را به ایران تحویل دهد. ایران با استفاده از سامانه "اس300" می تواند از حریم هوایی خود در مقابل اقدامات خصمانه دفاع کند. نشنال اینترست مدعی شد به دلیل بی اعتمادی غرب به ایران در استفاده از این سلاح ها در سوریه و عراق، روسیه تنها کشوری است که مایل به فروش سلاح های خود به تهران است.

دیوار بی اعتمادی بین ایران و آمریکا براحتی از بین نمی رود

محمدحسن آصفری دبیر و عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در نشست پسابرجام و اصول انقلابی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران که در سالن همایش‌های دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد با اشاره به توانمندی نظامی جمهوری اسلامی ایران اظهار داشت: پایگاه‌های نظامی آمریکایی از حمله به پایگاه‌های نظامی شیخ عیسی در تیررس موشک‌های ایرانی است.

وی با اشاره به اقدامات خصمانه ایالات متحده آمریکا در طول 37 سال اخیر و تلاش این کشور برای براندازی و ضربه زدن به جمهوری اسلامی ایران گفت: دیوار بی اعتمادی بین ایران و آمریکا به راحتی از بین نمی‌رود.

عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی با بیان دخیل بودن آمریکا در اتفاقات سوریه به علت حمایت این کشور از محور مقاومت گفت: اینکه زمزمه‌هایی از گوشه و کنار شنیده می‌شود که در برخی توافق باید حزب‌الله و استکبارستیزی را کنار بگذاریم قابل قبول نیست و ما به حمایت از جنبش‌های آزادی بخش و مقابله با استکبار ادامه می‌دهیم.
آصفری اهتمام به منطقه غرب آسیا روابط با همسایگان را مهم برشمرد و تصریح کرد: تلاش برای بالا بردن پرچم سفارت آمریکا اشتباه است.

وی گفت: باید سعی کنیم در منافع ملی اختلاف نظر نداشته باشیم و در اجرای برجام مراقب باشیم که همه تخم‌مرغ‌های خود را در یک سبد نگذاریم و برنامه جامع اقدام مشترک نه یک فتح‌الفتوح و نه یک شکست بزرگ است.

دبیر کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در پایان با اشاره به اقدامات خصمانه آمریکا ضد ایران تلاش برای تجزیه سوریه و عراق با اشاره به تلاش کمیسیون برجام در جمع‌بندی مذاکرات هسته‌ای خاطر نشان کرد: کمیسیون برجام گزارشی دقیق و صحیح تهیه کرد اما توقع از دولت این بود که لایحه تقدیم مجلس کند و اینگونه نشد و البته کمیسیون همه این مسائل را بررسی کرد.

عقب نشینی ارتش امارات از یمن

از ششم فروردین ماه امسال ائتلاف سعودی با کمک ایالات متحده آمریکا حمله همه جانبه‌ای علیه یمن آغاز کرد تا ارتش ، نیروهای مردمی و انقلاب یمن را به شکست بکشاند و "عبد ربه منصور هادی" رئیس جمهور فراری را سرکار بیاورد.


ائتلاف سعودی در حملات سنگین هوایی به کمک جنگنده‌های کلاس " فانتوم " خود تلاش کرد تا زیرساخت‌های اساسی یمن را که بعضا جنبه نظامی هم نداشتند را نابود کند و در این مسیر حتی به کارخانه‌های مواد غذایی هم حملاتی را انجام داد.

البته رسانه‌های وابسته به سعودی از جمله "العربیه" تلاش کردند تا اتفاقات یمن را وارونه جلوه دهند و در تبلیغات خود ارتش و نیروهای مردمی یمن را شکست خورده و ارتش پادشاهی سععودی را فاتح میادین نبرد در یمن معرفی می‌کنند؛ اما سوال اینجاست که اگر ارتش پادشاهی عربستان در جنگ پیروز شده چرا هنوز با حملات موشکی هدف قرار می‌گیرد و تاکنون در "نجران" ، "جیزان" و "عسیر" متحمل شکست‌هایی گردیده است.


تحولات میدانی یمن نشان می‌دهد هنوز نقاط راهبردی در این کشور در کنترل ارتش و نیروهای مردمی بوده و اخیرا هم پیروزی‌های راهبردی در "تنگه استراتژیک باب المندب" گویای شکست ارتش عربستان و ائتلاف وابسته به آن‌ها در جنگ با ملت یمن است.



**هافینگتون پست: ارتش سعودی در یمن شکست خورده است

پایگاه اینترنتی "هافینگتون پست" در یادداشتی نوشت: در سه ماهه گذشته ائتلاف نظامی به رهبری عربستان سعودی، فعالیت‌های نظامی خود را افزایش بی‌سابقه‌ای داده است؛ نیروهای سعودی حملات هوایی خود را به منظور تسلیم کردن شورشیان حوثی در یمن آغاز کردند، اما حوثی ها (نیروهای انصار الله) و اهدافشان همچنان پابرجاست و حتی دامنه نفوذشان تا نزدیکی مرزهای عربستان سعودی توسعه یافته است.


در ادامه یادداشت آمده است: هرچند اقدام نظامی سعودی‌ها علیه یمنی ها تشدید شده است، اما این مداخله تا کنون موفقیت های اندکی در پی داشته و به فجایع سیاسی و انسانی منجر شده است. هافینگتون پست در ادامه می نویسد: با توجه به موانع نظامی و اجتماعی در یمن، معقول تر این بود که دولت عربستان نخست از طرف‌های درگیر در یمن درخواست می‌کرد مذاکره کنند و جنگی را آغاز نمی‌کرد که احساسات ضدسعودی را تشدید کرده و باتلاقی نظامی و سیاسی برایش ایجاد کند.


در این یادداشت همچنین تصریح شده است: با این وجود تلاش‌ها برای دست یابی به راه حلی دیپلماتیک و پایان دادن به جنگ خونین به خاطر تشدید نبردهای زمینی و هوایی، بی نتیجه مانده است. شکست ائتلاف سعودی برای بازگرداندن "منصور هادی" به قدرت و شکستش در عقب راندن نیروهای انصارالله و در نهایت کاهش ثبات در کشور نشان می‌دهد، دولت عربستان باید روش‌های جایگزینی را برای نجات خودش از مداخله نظامی پیدا کند که تا کنون ناموفق بوده است و برای بدتر کردن اوضاع، اقدامات نظامی سعودی‌ها به جدال قدرت داخلی منجر شد که منطقه را بیش از پیش دستخوش اختلاف کرد. البته در نتیجه این حمله نظامی، فاجعه انسانی بیشتری در شرف وقوع است.


به نظر می‌رسد پادشاهی سعودی نه تنها نتوانست در یمن به پیروزی برسد ، بلکه تبعات جنگ یمن تا مدت‌ها پس از پایان (البته اگر ارتش سعودی بتواند از باتلاق یمن خارج شود) ، گریبان پادشاه سعودی را خواهد گرفت که یکی از این تبعات احتمال ورشکستگی اقتصادی در 5 تا 10 سال آینده است.



**چند درصد خاک یمن در اختیار ارتش و نیروهای مردمی است؟

لازم به ذکر است بر خلاف ادعاهای رسانه‌ها و مسئولان سعودی، تحولات میدانی یمن آنچنان که مطرح شده نیست و ارتش و نیروهای مردمی یمن در حداقل 8 استان یمن حضور جدی دارند. براساس نقشه‌ای که از تحولات میدانی منتشر شده ارتش و نیروهای مردمی یمن در 11 استان "الجوف"، "صعده"، "عمران" ، "حجه"، "الحدیده"، "تعز"، "اب"، "ذمار"، "صنعا"، "بیضا" و "الضالع" را در کنترل دارند و در برخی مناطق هم حضور جدی همراه با درگیری با ارتش سعودی و نیروهای منصورهادی وجود دارد.

اما طبق نقشه تروریست‌های داعش و القاعده و نیروهای منصور هادی (البته با همکاری و حضور و بروز ارتش پادشاهی سعودی) در 6 استان "شبوه"، "مارب"، "لحج" و "ابین" ، "حضرموت"، "المهره" حضور دارند و یا در برخی مناطق درگیر با ارتش و نیروهای مردمی یمن هستند.


البته نقاط زردی که در نقشه وجود دارد محل درگیری دوطرف بوده و هنوز انصارالله و ارتش یمن تغییری جدی در مواضع نظامی خود نداشتند؛ البته در نقاطی که دشمنان در مقابل ارتش و نیروهای مردمی یمن صف آرایی کردند، نیروهای یمنی دوستدار ملت پیشروی‌هایی را داشته‌اند و این پیشروی‌های تدریجی کماکان ادامه دارد.


اگر بخواهیم برآوردی بر نقشه یمن داشته باشیم؛ کشوری که قریب به 528 هزار کیلوتر مربع وسعت دارد، می بینیم که از 11 استان این کشور معادل حداقل 30 تا 50 درصد در اختیار ارتش و نیروهای مردمی بوده و یا درگیری برای پاکسازی مناطق (ناحیه‌های زرد در نقشه) وجود دارد و اگر وسعت کل یمن را در نظر بگیریم 140 تا 265 هزار کیلومتر مربع وسعت تحت نفوذ ارتش و نیروهای مردمی یمن است و پیشروی‌ها برای پاکسازی یمن از تروریسم ادامه دارد.



**شکست نظامیان چند ملیتی در یمن

البته لازم به ذکر است که شکست نظامیان چند ملیتی در یمن در روزهای مختلف جنگ به عینه مشهود بوده و در این زمینه برخی زمزمه‌ها درباره بازگشت نیروهای اماراتی از یمن به کشورشان حکایت دارد و تصاویری هم در این زمینه منتشر نشده است.


علاوه بر این شلیک موشک‌های سطح به سطح ارتش و نیروهای مردمی یمن هم کار سعودی ها را سخت کرده و تقریبا دو ماه پیش بود که شلیک موشک "توشکا" (یا "توچکا") نظامیان سعودی، قطری و اماراتی را به هراس انداخته و برخی پایگاه‌های نظامی سعودی در جنوب عربستان را ملتهب کرده است. یکی از پایگاه‌های نظامی که تاکنون هدف حملات ارتش و نیروهای مردمی یمن قرار گرفته است پایگاه هوایی "خمیس مشیط" بوده که گزارش‌های پروازهای خروجی زمزمه‌های انتقال تجهیزات این پایگاه هوایی را در جنوب عربستان به گوش می‌رساند و در این زمینه یک نقشه شماتیک هم منتشر شده است.

به نظر می‌رسد عربستان سعودی در حمله به یمن بسیار شتابزده عمل کرد و نهایتا منتج به این شد که امروز ستونی از خودروهای نظامی و سربازانش در این کشور در ماه‌های مختلف از بین بروند و با توجه به مقاومت مردم یمن شکست‌های بیشتری در انتظار ائتلاف پادشاهی عربستان است.

هدیه ویژه پوتین به بشار اسد

دولت روسیه "بی رحم ترین" نیروهای زمینی خود را برای نابودی گروه تروریستی داعش به سوریه اعزام کرده است.

نیروهای ویژه روسیه به نام "اسپتسناز" – نیروهایی که در برنامه های آموزشی مشقت باری شرکت کرده تا مهارت های جنگی لازم را کسب کنند – به همراه گردان چتربازان روس برای مبارزه با داعش وارد سوریه شده اند. این نیروها آماده شکار عناصر داعش هستند.

این نیروهای روس بسیار متخاصم و آموزش دیده هستند. آنها برای نابودی عناصر داعش و شرکت در مأموریت های فوق محرمانه به سوریه اعزام شده اند. نیروهای "اسپتسناز" روس از جمله کارآمدترین گروه ها در جهان هستند. این نیروها در جنگ های جمهوری چچن نیز حضوری مستمر داشته و به نیروهای نظامی روس و شهروندان این کشور کمک به‌سزایی کرده اند.

حالا اسپتسناز یار کمکی سوخو شده و برای داعش برنامه ویژه دارد. حالا داعش از زمین و هوا در خطر است. سوخو و اسپتسناز به یاری نظام سوریه و حزب‌الله لبنان آمدند تا نظاره‌گر غروب داعش باشند.

**اسپتسناز متولد می‌شود

گروه نیروهای ویژه معروف روسیه به نام آلفا اسپتسناز روز ۲۹ ژوئیه سال ۱۹۷۴ میلادی توسط یوری آندروپوف-رئیس وقت کمیته دولتی امنیت اتحاد شوروی تأسیس شد. در حال حاضر این اداره " وابسته به مرکز ویژه سازمان فدرال امنیت روسیه است. کارکنان آن معتقدند آلفا بهترین سرویس ویژه در جهان است.

در حال حاضر گروه Alpha Spetsnaz یکی از مجهزتر ین گروه های ویژه دنیا است. این نکته هم در مورد سلاح های سبک و هم در مورد وسایل دفاعی این گروه صدق می‌کند. اما افراد، مهمترین سلاح مخفی آلفا هستند. افراد واقع در صفوف آلفا واقعأ آدمهای معمولی نیستند. اکثرا افسران آن نه فقط به‌خوبی می‌جنگند بلکه دارای تحصیلات عالی بوده و بسیاری از آنها به دو زبان خارجی مسلط هستند. علاوه بر این، جنگجویان آلفا نه فقط افراد نظامی بلکه تا حدی سیاستمدار هستند.

واقعیت حاکی از آن است که آلفا یکی از قویترین گروه های ویژه در جهان است

فرماندهان سابق آلفا بارها اعلام کردند که هر حزب سیاسی در آرزوی آن است که چنین افسرانی وارد صفوف آن شوند. البته آلفا با تخصص و همراه زمان حرکت کرده و رشد می‌کند. کارکنان فعلی این سرویس ویژه، در مقایسه با کارکنان قبلی در سطح بالاتر فنی و تخصصی قرار دارند. آلکساندر گوسف- سرلشگر بازنشسته و فرمانده آلفا در بین سالهای ۱۹۹۵-۱۹۹۸ میلادی گفت: "اگر بگویم در حال حاضر یگان آلفا در مقایسه با سابق در سطح بالاتری قرار دارد هیچکدام از پیشکسوت ها نخواهند رنجید. زمان می‌گذرد و روش‌ها و شگردهای اجرای عملیات تمرینی نوین می‌شوند. همچنین تسلیحات و تجهیزات آلفا تکمیل می‌شود و به این دلیل هر نسل، یک سر و گردن بالاتر از نسل قبلی است. ما رقابت ترتیب نمی‌دهیم اما واقعیت حاکی از آن است که آلفا یکی از قویترین گروه های ویژه در جهان است."

در عرض۳۵ سال کار آن حتی یک گروگان بر اثر عملیات این گروه آسیب ندیده و حتی یک عملیات نا موفق اجرا نشده است

هم‌چون گذشته جلوگیری از اجرای عملیات تروریستی گروگان گیری و تصرف تأسیسات بسیار خطرناک از جمله وظایف اصلی گروه آلفا است. علاوه بر این کارکنان آلفا در عملیات دستگیری جنایتکاران بسیار خطرناک، قاچاقچیان اسلحه، قاچاقچیان مواد مخدر، رشوه خواران ورهبران گروه بندی های جنایتکار شرکت می‌کنند. این گروه ویژه در روز ۲۸ مارس سال ۱۹۷۹ میلادی اولین عملیات ویژه خود را انجام داد که در جریان آن یک تروریست مسلح که به داخل سفارت آمریکا در مسکو رخنه کرده بوده خنثی شد. روز ۲۷ دسامبر سال ۱۹۷۹ میلادی کارکنان آلفا به همراه گروه "زنیت” به کاخ ریاست جمهوری در کابل- پایتخت افغانستان حمله کرده و آنرا به تصرف خود درآوردند.

یگان های سازمان موساد اسرائیل و سرویس های ویژه آمریکا و آلمان برای مشورت و رایزنی به آلفا مراجعه کرده اند.

اعضای آلفا در سالهای گوناگون در عملیات خنثی کردن تروریست ها و آزاد سازی گروگان ها در تفلیس، سوخوم، مسکو و ماخاچ قلعه شرکت کرده اند. این سرویس ویژه دارای تجارب زیادی است و همگان این نکته را قبول دارند. از جمله یگان های سازمان موساد اسرائیل و سرویس های ویژه آمریکا و آلمان برای مشورت و رایزنی به آلفا مراجعه کرده اند.

عملیات های موفق این گروه چه داخل مرز چه خارج از مرز با موفقیت‌های خیره کننده ای همراه بوده است، مثل عملیات Storm 333 در سال ۱۹۷۹ که در آن تنها ۳۰ نفر از واحدهای آلفا و ۳۰ نفر از واحدهای Vympel نیروی Spetsnaz با پشتیبانی ۸۰ چترباز ویژه VVS و ۵۲۰ نفر از "گردان مسلمان” ارتش سرخ به کاخ ریاست جمهوری افغانستان که توسط ۲۵۰۰ نفر از گارد ریاست جمهوری و ارتش افغانستان محافظت می‌شد یورش بردند و با تلفات تنها ۱۹ نفر توانستند ۲۰۰ نفر را کشته و ۱۷۰۰ نفر را دستگیر کرده و کنترل ساختمان وزارت کشور، کاخ ریاست جمهوری، ساختمان وزارت اطلاعات و سرفرماندهی ارتش را بدست بگیرند.

آخرین عملیات موفقیت آمیز نظامی اسپتسناز در جنگ سال ۲۰۰۸ بود ، در این جنگ واحدهای سبک چترباز Spetsnaz در اولین ساعات تهاجم ارتش گرجستان در اوستیای جنوبی مستقر شدند و علیرغم آتش سنگین توپخانه گرجستان، کنترل تونل Roki (تونل وصل کننده ی اوستیای جنوبی به روسیه و مسیر اصلی اعزام واحدهای زرهی ارتش ۵۸ام ارتش روسیه) را بدست گرفته و چندین عملیات نیروهای ویژه گرجی برای منفجر کردن تونل را ناکام گذاشتند.

**استراتژی Spetsnaz در عملیات ها "کشتن یا دستگیر کردن عاملان ناآرامی به هر قیمتی” است

در ماموریتهای امنیتی مثل گروگان گیری‌ها اگرچه خشونت و شدت عمل طوفانی و استفاده از تاکتیکهای نظامی Spetsnaz در عملیاتهای امنیتی از نظر بسیاری از ناظران نکته منفی به حساب می‌آید ، اما استراتژی Spetsnaz در این عملیات ها "کشتن یا دستگیر کردن عاملان ناآرامی به هر قیمتی” است، این استراتژی که باعث تلفات غیرنظامی زیادی می‌شود شاید در وهله اول غیرحرفه ای و غیراستاندارد به نظر برسد (استراتژی نیروهای ویژه ی دیگر کشورها "حفظ جان گروگان ها به هر قیمتی است”) ، اما باید در نظر داشت که هدف از این استراتژی ایجاد ترس و وحشتی در بین تروریستها و خلافکارها است تا دیگر فکر گروگان‌گیری در سر نداشته باشند، زیرا می‌دانند که گروگان‌گیری برابر با مرگ حتمی خواهد بود.

در بحث تجهیزات، Spetsnaz همیشه در زمره ی مجهزترین نیروهاست و شاید بتوان این نیرو را مجهزترین نیروی نظامی دنیا دانست. برخلاف واحدهای امنیتی سایر کشورها، Spetsnaz برای اعمال شدت عمل بالای خود به سلاحها و تجهیزات سنگین نظامی حتی به نفربرهای زرهی و تانک هم دسترسی دارد. علاوه برتجهیزات زرهی، این نیرو به تجهیزات الکترونیکی و ارتباطی ماهواره‌ای، انواع سلاحهای سبک و سنگین، جلیقه های سبک، هواپیماهای بدون سرنشین شناسایی و … مجهز هستند.

به لطف KGB و FSB که جز با سابقه ترین و خبره ترین سازمانهای اطلاعاتی جهان هستند، حمایت اطلاعاتی از عملیات واحدهای Spetsnaz هم تضمین شده است، Spetsnaz اگر بهترین نیروی ویژه ی دنیا نباشه در زمره ی چند نیروی برتر دنیاست.

مرکز آموزش کوهستانی Hatsavita سالیان سال محل آموزش نیروهای ویژه (Spetsnaz GRU ) بوده که از لحاظ شباهت به محیط قفقاز، باعث بالا رفتن توان رزمی این نیروها شده که نتیجه آن‌ در عملیاتهای قفقاز شمالی و داغستان دیده شد. آموزش در این مرکز به‌مدت ۴-۵ ماه سخت می‌باشد. سربازان در این مدت اصول اولیه سنگ نوردی و کوهنوردی، تاکتیکهای نظامی در شرایط کوهستانی، اصول غافلگیری دشمن، جنگهای چریکی در محیط کوهستان و زندگی در شرایط سخت را آموزش می‌بینند.